Trujokom godomy NIE

Proporcjonalnie do ilości liści na zolu, wzrasto w lasach ilość grzibiorzy. Wiadomo, że kiedyś Eldorado sie zakończy, jednak sezon w pełni, tak tyż kożdy krzok jest sumiennie penetrowany. Zbieraczy runa leśnego idzie podzielić na kilka grup, z czego dwie łodgrywajom znaczonco rola. Som Ci, co znajom sie na rzeczy i w miechu majom jadalne zbiory. A że w kożdym stadzie znojdzie sie czorno łowca, to i jest grupa tych, co nie łopanowali grzibiarskiego fachu, zaś za zbieractwo sie chytajom. Bierom wienc co popadnie. Już na widok koszyka i gumiorów miska sama się im uśmiecho, yno że kożdy napotkany grzib wciepiom, bo a nóż widelec tyn muchomor łokaże sie dorodnom kaniom.

Bierom, bo wiedzom, że w chałupie czeko sonsiod i tam dokono sie segregacji. Nieszczenście gotowe, szczególnie jak gospodyni wrazi wszisko do garca i uwinie sie gibcij, niż sonsiod łod selekcji. Wówczas zupa ze sromotników bydzie łostatnim posiłkiem tego dnia. Nastympnego już nie bydzie. Antryj opuści sie szłapami do przodku, bo gibko idzie wyciongnońć kopyta, delektujonc sie takimi specjałami. Warto wienc wytargać tego sonsiada, niech borok po lesie poloto. Samemu, jak człowiek sie nie zno, lepij nie wyłazić. Nie zawsze encyklopedia pomoże. I nawet jak zamias sromotników w gorcu wylonduje inne tałatajstwo, to i tak może być pozamiatane. Wontroba jest jedna, a trujok borowika nigdy nie zastompi. Rozzchachorzone bebechy doskwierajom do końca życia.

I niech nikt nie łobrażo sie na kogoś, jak tyn udzieli mu delikatnego łopiepszu. Za zbieractwo chyto sie tyn, wto sie zno.

lapp