Bilety na szpil czyli nie dla psa kiełbasa

Niedowno wymyślono lodówka, kiero sama wysyło informacja, że kończy sie mlyko. Dzisioj styknie konsek kabla, procesor i sprawa załatwiono. Yno czekać aż nasze fuzekle same wyślom informacja do babki, że szykuje sie sztrykowanie nowych, bo stare majom dziura. Zdaje sie, że i niebawem takie cudeńka bydom sie zdarzały. My zaś w wieku czidziestu lot nabawiemy sie sklerozy. Toć co sie dziwić, jak wszisko bydzie toczyło sie samo. Wongiel zgłosi, że go ni ma i som sie pewnie ściepie, mlyko dowiezom, fuzekle za pomocom czipa dadzom komunikat do omki, a może i druty same weznom sie za sztrykowanie. Nie zawsze jednak sieć, internet i nojnowszo technologia rozwionzuje sprawa. Nie kożdy z nowinkami jest za pan brat. Knefle z klawiatury som czasami drogom przez menka, nie godajonc już ło internecie, który może życie komplikować. Młodzi to zawsze śmigajom, jednak starziki majstrami serfowania nigdy nie byli. I tak kibicom dziadkom technologia pokozała pazurki.

Wiela łosób kupiło bilety na szpil z Belgami w kasach? Chyba ani jeden. Ciepneli bilety na neta, a mimo, że jeden drugimu nie właził na łep to ciźba była siarońsko. Co wydawać może sie dziwne. W systemie sprzedażowym w dniu dystrybucji bywało, że przed zainteresowanym wcześnij wlazło dwa tysionce innych chyntnych i kożdy chcioł kupić bilet. Raja tako, że kożdy musioł odstoć swoje. Plus, bez wyłażenia z chaupy, w laciach i piżamie można było załopaczić sie we wejściówki. Minus - żodyn co ni mo internetu na mecz nie polezie. Chyba, że mo portmanyja napchano i kupi go u koników, albo zamówił mu zakład pracy. Ale i w tym wypadku była niezło haja. Jak podowali dwiesta tauzenów chciało łoboczyć jak nasi kopiom w bala, a szpil mogło łoboczyć czi razy menij.

Kiedyś to dostemp był równy do kożdego. Oblekało sie w takij zimie rube szczewiki, dwa cwitry, brało sie goronco kawa i jechało przed kasy do kolejki. Mimo, że pół dnia człowiek stoł jak słup spod latarni nie wiedzonc czy styknie biletów, to czas miło upływoł na godce. I kożdy kibic jak sie poświęcił to bilet kupił. Tera bilet mo ten co jest szprytny. Jeden kupi biletów pietnoście i sprzedo na aukcji, bo sport interesuje go jak milionowy łodcinek „W kamiennym krengu_”. Tyn zaś co chciołby, nie kupi bo ni mo kaj.
Ale ni ma sie co martwić, może biletów zabraknie, ale niebawem mlyko bydzie zawsze w lodówce. Jo jednak wola sie odstoć w kolejce, w tej, w kierej sie godo. I nie w laciach i nie po sagu. Tam ni ma równych i równiejszych.

lapp