Ukraiński żołnierz w bitwie pszczyńskiej

Miedźna, Zbaraż

Wizyta młodzieży szkolnej, pedagogów i samorządowców gminy Miedźna na Ukrainie miała nieoczekiwany epizod, który związany jest z ziemią pszczyńską. Jak się okazało, nauczyciel zbaraskiej szkoły, z którą współpracuje SP nr 1 w Woli, Fedir Grabarczyk, miał dziadka, który brał udział w bitwie pszczyńskiej. Oto co pisze o Andrzeju Jackiewiczu jego wnuk (w tłumaczeniu Łarisy Donieckiej):


„Jackiewicz Andrzej Semienowicz - żołnierz wojska Polskiego, urodził się 17 listopada 1916r. we wsi Czesniwski Rakowiec, Kremiańskiego powiatu, teraz Zbaraski powiat, województwo Tarnopolskie. W 1928r. poszedł do szkoły, a w 1930r. ukończył wiejską szkołę. Był obywatelem Polski. 20 Września 1938r. był powołany do wojska Polskiego. Wojskową służbę rozpoczął w Tarnowie, w 16 pułku piechoty, 6 dywizjach 5 DOK(16 Pułk Piechoty Ziemi Tarnowskiej– pułk piechoty polskiej okresu II RP. Pułk stacjonował w garnizonie Tarnów. Zgodnie z planem operacyjnym „Zachód” 6 DP pod dowództwem gen. bryg. Bernarda Monda weszła w skład Grupy Operacyjnej _”Bielsko”, która z kolei została podporządkowana dowódcy Armii _”Kraków”).

Pół roku służył w oddziałach piechoty. Jego służba była kontynuowana w pododdziałach saperów, aż do początku wojny. 2 miesiące przed końcem służby, na Polskę napadli Niemcy. Wojna się rozpoczęła, gdy Andrzej był na Górnym Śląsku, gdzie kopał okopy i stawiał kolczaste płoty. Brał udział w bitwach obronnych takich miast jak Rybnik, Pszczyna (...), Katowice.
Nie doszedł do Wisły, ponieważ był ranny i trafił do niewoli. Wspólnie z kolegami ukraińskimi i polskimi zaplanował ucieczkę, która po tygodniu się udała. W tym samym czasie, faszyści doszli do granicy z Zachodnią Ukrainą, a Andrzej Jackiewicz na piechotę omijając wojska niemieckie po miesiącu trafił do domu. Na miejscu ożenił się i zaczął pracę w gospodarstwie, aż do 1943, kiedy wspólnie z innymi rodakami był zabrany do Armii Czerwonej. Był kilka razy ranny, ale wojnę zakończył pod Berlinem. Wrócił kolejny raz do domu gdzie pracował jako rolnik. W 1995 roku Andrzej Jackiewicz przeczytał w miejscowej gazecie „Narodowe słowo” powiadomienie Konsulatu Polskiego we Lwowie z 26.12.1994, że dla uczestników wojska Polskiego wojny wrześniowej 1939r. oraz uczestników II wojny światowej będzie wydana jednorazowa finansowa pomoc tym, którzy jej potrzebują. Andrzej Jackiewicz napisał list do Konsulatu Polskiego, w którym opisał swój udział w wojnach. Po sprawdzeniu faktów w archiwach polskich, które były opisane, jesienią 1997 roku wręczono mu z rąk Konsula Polski, medal „Za udział w wojnie 1939 roku” postanowieniem z 18 grudnia 1996 roku-numer zaświadczenia o nadaniu medalu Nr 11-96-47 podpisanego przez ówczesnego prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego. 28 czerwca 2006 roku Andrzej Jackiewicz zmarł.”

agw