Terapeuci zaśpiewają Nohavicę

Pszczyna

29 kwietnia o godz. 18.00 w Pszczyńskim Centrum Kultury odbędzie się koncert poezji śpiewanej. Szczególny, bo wystąpią w nim pracownicy Ośrodka Caritas Matka Boża Różańcowa w Pszczynie i Woli.


W programie znalazły się utwory Jaromira Nohavicy, czeskiego piosenkarza, tłumacza, autora tekstów i muzyki do różnych inscenizacji teatralnych oraz dla grup muzycznych. Akompaniament: Paweł Kukla, Szymon Szczepańczyk i Przyjaciele. Wstęp na koncert jest wolny.

Jaromir Nohavica, czeski piosenkarz, tłumacz, autorem tekstów i muzyki do różnych inscenizacji teatralnych oraz dla grup muzycznych. Gra na gitarze, skrzypcach, flecie i heligonce. Jest jedną z głównych postaci dokumentu Czeskiej Telewizji pod tytułem Legendy muzyki folk i country, ukazującego czeską scenę od lat 60. do współczesności. W 1981 r. w podziemnym wydawnictwie wydał przekład zbioru fraszek polskiego poety Jana Sztaudyngera „Piórka”! W r. 2002 zagrał główną rolę w paradokumencie Petra Zelenki Rok diabła (film nagrodzony został kilkoma Czeskimi Lwami, w tym nagrodą za muzykę J. Nohavicy i grupy Čechomor). Jest to typ piosenkarza ściśle związanego z poezją i literaturą. Ilustruje muzyką dzieła czeskich poetów Františka Gellnera (Radości życia) i Petra Bezruča (Kto na moje miejsce), tłumaczy i wykonuje piosenki Włodzimierza Wysockiego, Bułata Okudżawy i Aleksandra Błoka (wykorzystuje też tłumaczenia Milana Dvořáka). Większość przekładów pozostaje jednak nie wydana (por. Petr Čechovski, autor jedynej fachowej monografii o Nohavicy). Nohavica tworzy też dla dzieci (Piosenka grenlandzka, Trzy świnki, Delfiny), porusza tematykę sportową (Cześć sportowi, Kolarstwo, Rugby), potrafi również być poetą dnia codziennego (Muzeum, Kiedy szedłem do wojska, Postarzeliśmy się, moja miłości). Tematykę miłosną opracowuje w najróżniejszych formach i odmianach (Szalona Małgosia, Delfiny, Rumiankowe szczęście, Miłość jest jak młynek do kawy, Zaślubieni, Gdy się, miła, kąpiesz), pisze o nadziei (Dopóty żyję dopóki śpiewam i gram, Cześć, słonko, Gaudeamus igitur, Gdy jutro skoro świt), o przemijaniu (Kometa, Muzeum, Sędziwój), jest pacyfistą i filozofem (Kraina po bitwie). Wykorzystuje delikatny humor, gry językowe, lirykę miłosną, epickie opowiadanie, satyrę, parodię w różnych formach tekstowych i muzycznych takich jak: współczesny blues (Blues o małych mieszkaniach), ballada (Gdy mnie jutro rano), romance (Zaślubieni), przypowieści (Najpierw gwiżdżą, potem kamienują), dziecięce wierszyki (Wołamy słoneczko), ludowe chorały (Dziewica jedzie na ośle), przyśpiewki (Pastuch), walce (Pochód zdechlaków), szansonetki (Płonę), ruskie romanse (Petersburg) i in. Nohavica stara się (i potrafi) uchwycić prawidłowości świata i ludzkiego bytu, walczy z najgłębszymi uczuciami, problemami wiary, nieśmiertelności, losu artysty (Never more, Darmodziej, Mikimauzoleum, Litania u schyłku wieku; zwykle występuje tu archetypowa postać trzymająca w swym ręku ludzki los, ewentualnie klątwa artysty; autor wykorzystuje ponurą symbolikę, złożone konotacje, często obraz ten w swoich najgłębszych warstwach semantycznych dociera do uczuć egzystencjalnych). W repertuarze Nohavicy znajdziemy też piosenki ludowe (śląskie Oczy sokoła, Znalazłem woreczek, morawskie Święta Dorota, Usnęła, nie słyszała, Mam ja jeden ogródeczek, Dobranoc, moja miła, Ej, dziewczę, dziewczę) i wiele innych, w których wpływy ludowe są wyraźnie widoczne. Obecnie Nohavica koncertuje zarówno jako solista, jak i z towarzyszeniem zespołu Kapela (z którym nagrał album Koncert) lub Čechomor. Jest niewątpliwie najbardziej lubianym i najczęściej słuchanym czeskim piosenkarzem, ogromną osobowością czeskiej piosenki, wszechstronnie utalentowanym artystą, stanowiącym oryginalną osobowość na naszej scenie piosenkarskiej. Oderwał się od roli „folkowego męczennika” lat 80. Jego popularność nie spadła nawet po r. 1989, wręcz przeciwnie: jako oryginalny artysta, idący swoją własną drogą, potrafił poradzić sobie z radykalną polistopadową zmianą pozycji muzyki folkowej w czeskim społeczeństwie. (źrodło: http://www.nohavica.cz/_pl/jn/bio/bio.htm)

agw