Puste składy, czyli hiostoria wonglem pisano

Ślonsko ziemia wonglem stoi. Tak myślołech, odkond skończyłech sztyry lata. Jak człowiek zapuści sie wgłomb aglomeracji, to grub u nos jak marketów, a składów wongla jak piosku na pustyni. Widać byłech w błyndzie. To żech sie na tyj błyndnej filozofi nieźle przejechoł. Skuli tego piec odmówił posłuszeństwa, wysyłajonc komunikat - wongla brak. Obdzwonienie składów opałowych na nic sie zdało. Kaj szło wydymbiłech ostatnie miechy i kilka dni szło na tym łobjechać. Ale mimo tego, iż niezłe lato momy tej zimy, to i tak za mało. Piec, jak idzie sie domyśleć, napyndzo ekogroszkowo energia. Co łoznaczo, że starych trepów i innego tałatajstwa ślimak do przodku nie popchnie i niczego poza czornym groszkiem nie shajcuje. Bynajmij w lufcie nie bydzie marasu, ale w mojej chaupie za to bydzie jak u himalaisty w namiocie. Kożdego wieczora boja sie, że jak zalygna, to nie wstana. Usiłuja wienc walczyć ze snem (jak we filmach) coby nie wyziembić łorganizmu. Som jednak nie wiem kiedy ślypia same zawierajom powieki, zaś budza sie przerażony, na kierym to jestech świecie. Jakoś jeszcze ciongna.

W tych trudnych chwilach stać mie było na przigotowanie nowej strategii. Latem zakupia tela wongla wiela kasy mi styknie. Toć przezorny zawsze ubezpieczony. Widać nie idzie liczyć, iż w zagłymbiu czornego chlyba ekogroszuku nie zabraknie. I jak tak byda mioł ta wielko kupa opału, człowiekowi zarozki hercklekoty powinny ustompić. Nawet jak w sezonie podobnie jak tera na kilka tydni polynia w punktach sprzedaży zabraknie, to mój piec bydzie szoł pełnom parom. Plan do wykonania. Tera trocha czuja sie jak za komuny. Człowiek przyzwycził sie, że jak pijondze mo w bajtliku, to wszisko idzie kupić. Oj nie. Pjyrsze co żech usłyszoł zaangażowany w poszukiwaniu mojego wongla, to czy chca zapisac sie do kolejki. Miołech wrażynie, że słowo kolejka określo dzisioj jedynie wagonik, kiery co nojwyżej wwozi turystów na Szyndzielnia i Kasprowy Wierch. A tu ci mosz.

Po kajś dwudziestu dniach wszisko wraco do normy. Fuzekle i rube galoty poszły w zapomnienie. Ciepło woda trysko jak z gejzera, a i na gembie zarozki pojawił sie uśmiech. Zaczna łod tego, że skołuja tira ekogroszku, bo w pamienci mom jeszcze puste składy, które w nocy śniom mi sie jak najgorszy koszmar.

lapp